تار و پود هستی ام برباد رفت

يك شب از دست كسي باده اي خواهم خورد

 

كه مرا با خود تا آن سوي اسرار جهان خواهد برد !

 

با من از هست به بود

                            با من از نور به تاريكي

 

                                            از شعله به دود

 

با من از آوا تا خاموشي دورتر

 

                             شايد تا عمق فراموشي

 

   راه خواهد پيمود...!

 

كي از آن سرمستي خواهم رفت؟

 

كي به همراهان خواهم پيوست؟

 

              من اميدي را در خود بارور ساخته ام

 

               تار و پودش را با عشق تو پرداخته ام

 

مثل تابيدن مهري در دل

                            

                     مثل جوشيدن شعري از جان

 

مثل باليدن عطري در گل جريان خواهم يافت

 

مست از شوق تو

 

از عمق فراموشي راه خواهم يافت !؟

 

باز از ريشه به برگ

                      

                  باز از بود به هست

 

                             باز از خاموشي تا فرياد...

 

سفر تن را تا خاك تماشا كردي

 

سفر جان را از خاك به افلاك ببين

 

گر مرا مي جويي

                      سبزه ها را درياب!

           

             با درختان بنشين

 

كي !؟ كجا !؟

                     آن نمي دانم !

 

اي كدامين ساقي

                        اي كدامين شب

 

      منتظر مي مانم  !!!؟

 

 

 

بر و بچه هاي گل نظر بدن كه بدجور منتظرم بدو بدو

+نوشته شده در دو شنبه 21 شهريور 1390برچسب:شعر فريدون,ساعت13:11توسط عهدیه | |

 به پيش روي من

 

          تاچشم ياري مي كند درياست

 

چراغ ساحل آسودگي ها در افق پيداست

 

دراين ساحل كه من افتاده ام خاموش

 

                  غمم دريا   دلم تنهاست...

 

وجودم بسته در زنجيرخونين تعلق هاست!

 

    خروش موج بامن مي كند نجوا:

 

كه هركس دل به دريا زد رهايي يافت

 

مرا آن دل كه بر دريا زنم نيست....

 

زپا اين بند خونين بركنم نيست....

 

               اميد آنكه جان خسته ام را

 

            به آن ناديده ساحل افكنم نيست

 

                     ...........!؟

 

 

نظربده يالا يالا

 

+نوشته شده در یک شنبه 6 شهريور 1390برچسب:شعر فريدون,ساعت16:54توسط عهدیه | |